Archive for the ‘Metablogging’ Category
Το ποστ ξεκίνησε σαν σχόλιο σε ένα σύντομο αλλά εύστοχο κείμενο του vrypan όπου περιέγραψε την αλλαγή στον τρόπο που γράφουμε στα ιστολόγιά μας.
Συνειδητοποίησα ότι οι συνειρμοί που μου δημιούργησε ο Παναγιώτης ξεπερνούσαν την στενή έννοια του comment έτσι αποφάσισα να τις γράψω εδώ.
Έχω ξαναγράψει πριν χρόνια τις αμπελοφιλοσοφίες μου για το «ιστολογείν» αλλά είναι ανίκητη η ανάγκη μου για αυτοκριτική.
Το παρακάτω κείμενο το βρήκα τυχαία εδώ. Δεν ξέρω σε ποιόν ανήκει, όμως ξέρω ότι όλοι μας κάποια στιγμή στην ζωή μας έχουμε ταυτισθεί με τον συγγραφέα.
GGD #4: Μια διαφορετική ματιά
Οι έρευνες δείχνουν πως όλο και περισσότεροι πολίτες αναζητώντας αντικειμενικές και κυρίως αφιλτράριστες πηγές ειδήσεων,
Διάβασα ένα εξαιρετικό φωτορεπορταζ για ένα από τα χωριουδάκια που ταλαιπωρηθήκανε από την πυρκαγιά του καλοκαιριού στο ιστολόγιο Γιολάντα .
Η ιστολόγος αναφέρεται στην Αρτεμησία, έναν πρώην καταπράσινο παράδεισο που κατέληξε κόλαση.
Ήμουν στην Ίο στο Greek Blogger Camp όταν έμαθα από μία φίλη ότι ο Πιτσιρίκος δημοσίευσε ποστ με πρόσκληση-πρόκληση για το κλείσιμο μίας τράπεζας.
( Ο πιτσιρίκος επιτέλους χτυπάει το τραπεζικό σύστημα)
Με αφορμή κάποιες αντιδράσεις στο προηγούμενο ποστ μου, σχετικά με τον «καλλιτέχνη» που χρησιμοποίησε ένα ταλαιπωρημένο ζώο σαν «έργο τέχνης», θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις.
Την ώρα που θα διαβάσεις αυτό ποστ, αν όλα πάνε καλά,
θα βρίσκομαι στο μουσείο Μπενάκι καλεσμένος μαζί με αρκετούς μπλόγκερ,
Σήμερα ένα ποτάμι διαφορετικό από τα άλλα, παραμέρησε στο διάβα του κακές συνήθειες δεκαετιών.
Ρυάκια με πηγές τα σοκάκια της Αθήνας, ενώθηκαν και έφτασαν στο κέντρο,
εκεί που η δημοκρατία μας, λέγεται ότι έχει την έδρα της.
Η πρώτη μας νύχτα στην Ίο ήταν ίσως και η πιο ενδιαφέρουσα. Έχω την αίσθηση ότι διανύσαμε πολλά χιλιόμετρα, εξασφαλίζοντας ικανοποίηση στην περιέργεια του πρωτευουσιάνου που πατάει πρώτη φορά το πόδι του σε ένα τόσο όμορφο νησί.
κι αν κάποιες φορές σε ξεχνάμε, θα έρθει στην ζωή μας ένα γεγονός που η σκέψη σου θα μας είναι απαραίτητη για να αντέξουμε όσα δεν περιμέναμε ότι θα μας συμβούν ή δεν θέλαμε να χάσουμε αλλά δεν έχουμε πια μαζί μας…
ΥΓ: Οι γραμμές αυτές άρχισαν να γράφονται στις 27 του Μάη όταν έμαθα ότι χάθηκες. Επέλεξα σήμερα να τις αναδημοσιεύσω γιατί θέλω να είναι το τελευταίο ποστ πριν αποχαιρετήσω τους ανθρώπους που εδώ και ένα χρόνο μοιράστηκαν μαζί μου τις σκέψεις μου και τα συναισθήματα μου.
αν θέλετε σχολιάσετε την ημερομηνία πατήστε εδώ
Τώρα που τελειώσαμε με τις παρεξηγήσεις
και βλέπω τα πράγματα πιο ψύχραιμα, νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο μπλόγκινγκ είναι το να τα χώνουμε ο ένας στον άλλο.
Αγαπητέ συγνώμη
αλλά μου θυμίσατε μια έκφραση,
που αγαπούσε η συχωρεμένη η γιαγιά μου…
Τα θέλει ο κώλος σου…. μου έλεγε όταν μετά από μπαγαποντιές φρόντιζα,
να συνεχίζω με κουτοπονηριές την συγκάλυψη των παιδικών μου αταξιών…
Μία από τις ερωτήσεις του Ζαφείρη Καραμπάση στην έρευνά του για τους blogger, ήταν εάν, θεωρούμε τα μπλόγκ μας, δημοσιογραφικά.
Πριν 3 χρόνια η μπλογκόσφαιρα ήταν μια μικρή γειτονιά στην οποία εγώ δεν κατοικούσα.
Σαράντα πενήντα νοματαίοι, αποφάσισαν στην πλειοψηφία τους να μοιρασθούν τις σκέψεις τους μακριά από τα τσατ και τα φόρουμ.
Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό που δημιουργείται μέσα μας, όταν πετυχαίνουμε τα όνειρά μας.
Η ηδονή δεν αφορά απλά την επιτυχία αλλά την μετουσίωση της φαντασίωσης μας σε πραγματικότητα. Απελευθερώνεται ενέργεια που μόνο με γέννηση μπορεί να συγκριθεί.
Δεν είμαι σίγουρος ποιος ξεκίνησε το αεροπλανάκι με τις 5 ερωτήσεις (έμεινα μακριά για λίγο από την μπλογκόσφαιρα), αλλά ομολογώ ότι,
ήμουν αποφασισμένος, διακριτικά να αποφύγω τις προσκλήσεις.
,
Δεν πρόλαβα να απολαύσω μερικές νύχτες καζινοκραιπάλης, ξενυχτιού και αποχής από το μόνιτορ και σήμερα πρώτη μέρα εορταστικού πρωινού ξυπνήματος, διαπίστωσα ότι έχασα καταπληκτικά επεισόδια στο σίριαλ των μπλογκερ.
Ανακάλυψα το τραγούδι αυτό, ψαχουλεύοντας,
τα απόκρυφα ημερολόγια
μιας γνωστής-άγνωστης lolitas.
Λάτρεψα μεν τον ρυθμό του,
ζήλεψα δε τον άντρα
που αγαπήθηκε τόσο,
ώστε να γεννηθούν
αυτοί οι στίχοι…
Λένε πως οι λέξεις είναι φτωχές, και πως μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες…
Δεν μπορώ να διαλέξω εικόνα,
για τις λέξεις που μου χάρισες
και μου επέτρεψες
να κάνω δικές μου,
να κοιμηθώ μαζί τους,
να ασελγήσω πάνω τους,
να χτίσω κόσμους γύρω τους,
να ζήσω μέσα τους
παρά μόνο την σκιά μου…
«Αγάπη σημαίνει πόλεμος…
πόλεμος με την ίδια μας την φύση,
όχι ότι δεν είναι στην φύση μας να αγαπούμε,
μα είναι και στην φύση μας να σκοτώνουμε αυτό που μας αγάπησε…» Διαβάστε τη συνέχεια »
Follow Me
ΤΑ ΣΧΟΛΙΑΝΑ ΣΑΣ
Είπε τα πράγματα με… στη Είπε τα πράγματα με το όνομά τ… Kadoqq.vipbandar.org στη Σταματήστε την βία… διαφημιση ιστοσελιδω… στη Δεν υπάρχει ελληνικό έθνο… katiestanley92792 στη Ο Θάνατος του Μητροπάνου หนัง στη Σέξι αστυνομικίνες σε αποκαλυπ… หนังโป στη Σέξι αστυνομικίνες σε αποκαλυπ… Salomi Spyridopoulou στη Η συνθήκη της Λισσαβώνας sinusejill στη Νίκο, έφυγες νωρίς… Ανώνυμος στη ΘΡΙΛΕΡ: Πέθανε ο Μάικλ Τζ… Ανώνυμος στη ΘΡΙΛΕΡ: Πέθανε ο Μάικλ Τζ… Ανώνυμος στη ΘΡΙΛΕΡ: Πέθανε ο Μάικλ Τζ… Ανώνυμος στη ΘΡΙΛΕΡ: Πέθανε ο Μάικλ Τζ… Ανώνυμος στη ΕΛΑδιστάν Ανώνυμος στη ΘΡΙΛΕΡ: Πέθανε ο Μάικλ Τζ… Ανώνυμος στη ΘΡΙΛΕΡ: Πέθανε ο Μάικλ Τζ… Εικονες που ισως σε μαγεψουν...
My AGB
ΠΑΡΑΦΩΝΙΑΔΕΣ . . . 