Αξίζουμε καλύτερη Ελλάδα?

Πέμπτη, 26 Μαΐου, 2011 in Επίκαιρες Σκέψεις
Ετικέτες: #greekrevolution, #m25gr

Οι πολιτικές μου μνήμες ξεκινούν (έστω και θολές) κάπου στο 81 όταν όλη σχεδόν η Ελλάδα βγήκε στους δρόμους επιζητώντας την ΑΛΛΑΓΗ από τον πατέρα του σημερινού Πρωθυπουργού.

Από τότε, το μόνο που θυμάμαι είναι ΑΛΛΑΓΕΣ στην ζωή του μέσου Έλληνα, τις οποίες προσέφεραν απλόχερα όλες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν.

Σοσιαλιστές, Δεξιοί, Αριστεροί, Κεντρώοι και Συνασπισμένοι μας αλλάξανε τα φώτα αξιοποιώντας ο καθένας την θέση του.

Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, συνδικαλιστές, κομματόσκυλα, λαμόγια, παρατρεχάμενοι, ενδιάμεσοι, μιζαδόροι, όλοι βάλανε το λιθαράκι τους ώστε σήμερα  να μην αναρωτιόμαστε ΑΝ θα χρεοκοπήσουμε επίσημα αλλά ΠΟΤΕ.

Όμως και εμείς, οι απλοί πολίτες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.

Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί, αλλά δεν ανατρέψαμε αυτούς που τα τρώγανε, ίσως γιατί μέσα μας ελπίζαμε ότι θα αφήσουν  έστω και λίγα κοκαλάκια να γλύψουμε εμείς οι πολίτες.

Η ελπίδα μας για λίγο καλύτερη ζωή έγινε η αδυναμία μας και αυτοί την εκμεταλεύτικαν περίτεχνα.

Την ώρα που πρώην ξυπόλυτοι, παντρευότανε σε σουίτες χιλιάδων ευρώ, εμείς τους παρατηρούσαμε σαν ήταν ηθοποιοί που παίζουν το ρόλο του διεφθαρμένου πολιτικού.

Χαζεύαμε τους πολιτικούς τους λόγους, παραμυθιαζόμασταν σαν να μην ζούσαν με τον δικό μας ιδρώτα και συχνά τους θαυμάζαμε δίνοντάς τους ασυλία στην συνείδησή μας.

Κάποια στιγμή όταν αρχίσαμε να αγανακτούμε μας πετάξανε το τυράκι του ευρώ και εμείς συγχωρήσαμε τις λαμογιές και ανασάναμε για την ένταξη μας στο σκληρό πυρήνα της ευρωπαϊκής ένωσης.

Εντυπωσιαστήκαμε με τα χαμηλά επιτόκια, τσιμπήσαμε με τις  » άτοκες » δόσεις, αρμέξαμε τις επιδοτήσεις, βάλαμε τους αλλοδαπούς να κάνουν τις δύσκολες δουλειές και εμείς αράξαμε στον καφενέ.

Κάποια στιγμή η τράπεζα μας πήρε το σπίτι, το πολυκατάστημα (αγορασμένο από πολυεθνική πια) ζήτησε την τηλεόραση πίσω, οι επιδοτήσεις για τα ανύπαρκτα πορτοκάλια στέρεψαν αλλά και ο διπλανός μας πια προτιμούσε τα εισαγόμενα Βραζιλίας γιατί είχανε καλύτερη τιμή.
Ο Πακιστανός που δούλευε για μας ζήτησε ένσημα και όταν αρνηθήκαμε βρήκε δουλειά σε έναν μεγαλοκτηματία «βορειοηπειρώτη» που εδώ και χρόνια αγόραζε τη γη όσων γεωργών τα παιδιά μπήκανε στο δημόσιο και τώρα κάνει εξαγωγές βιοκαύσιμα.

Έτσι σήμερα χρεωμένοι, προσπαθήσουμε να αποφασίσουμε ανάμεσα στην επιστροφή στην δραχμή ή το ΔΝΤ.

Έχουμε αδυναμίες και κάποιοι τις εκμεταλλεύθηκαν για να μας καταστρέψουν.

Όμως έχουμε και τεράστιες δυνατότητες και ελπίζω σύντομα κάποιοι να θέλουν να τις αξιοποιήσουν.

Η χθεσινή συνάντηση στο Σύνταγμα ήταν ανέλπιστα πετυχημένη.

Δεν αναφέρομαι σε όσους ήταν εκεί αλλά σε όσους δεν τόλμησαν να πάνε.

Δεν ήρθανε τα κόμματα, οι συνδικαλιστές, οι αυλικοί τους και ομολογώ ότι δεν μας λείψανε καθόλου.

Η απουσία όλων όσων δημιούργησαν το πρόβλημα με κάνει για πρώτη φορά αισιόδοξο.

Πριν 20 χρόνια βγήκαμε στους δρόμους ζητώντας ΑΛΛΑΓΗ από τους πολιτικούς.

Χθές διαδηλώσαμε την ανάγκη μας να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ εμείς την χώρα μας.

Είμαι σίγουρος ότι αν με ηρεμία, χιούμορ, δημιουργικότητα  και πάθος να συνεχίσουμε να αντιδρούμε θα αλλάξουμε την μοίρα μας.

Είχαμε τους κυβερνήτες που μας αξίζανε και τώρα επιτέλους φαίνεται ότι αξίζουμε καλύτερους κυβερνήτες.

Keep Walking …

Θα σας δω στο Σύνταγμα