Archive for the ‘Κυριακάτικες Παραφωνιάδες’ Category
Αυτή την στιγμή που γράφω ο Καραμανλής κάθεται στην φλοκάτη μπροστά στο τζάκι,
(
(Τι θέλει; Νέα τετραετία;
Χμ καλά, ένα.. ελαφάκι για τον Κωστάκη)
Σύμφωνα με την κομματική υπηρεσία της αριστεράς και της παρόδου
Εκεί που όλοι αρχίσαμε να συνηθίζουμε τα καμμένα σπίτια, σαν μέρος της εικόνας μας σαν χώρα από τώρα και στο εξής,
νέες εστίες ξεκίνησαν, στην Θεσσαλονίκη.
Αγαπητέ κύριε υπουργέ.
Με συγκίνηση στα μάτια, σας γράφω τούτη την επιστολή.
Σας είδα στην τηλεόραση,
ομορφάντρας δεν λέω,
Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Προστασίας Δασών και πρόεδρος του συλλόγου μοτοσικλετιστών ΟΧΚΚΣΧ,
Σε διαθεσιμότητα βρίσκεται ο δημο-κρατικός μηχανισμός για την αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων, από το νέο σοσιαλιστικό κίνημα- καύσωνα που μας έρχεται.
Αν νομίζετε ότι οι εκλογές τελειώσανε έχετε άδικο.
Γιατί αγαπητοί μου, δεκάδες υποψήφιοι πολιτευτές, στριμώχνονται εδώ και μέρες στα υπόγεια του εφετείου.
Η ηλιθιότητά μας σαν κράτος, δεν έχει όρια.
Πουλάμε όσο όσο κάθε μας αρχή και αξία, πουλάμε την μάνα μας και τον πατέρα μας
και όταν δεν μας απομείνει τίποτα, απλά αναλαμβάνουν να μας ξεπουλήσουν οι πολιτικάντηδες που εμείς ψηφίσαμε σαν εκπροσώπους.
Βαρέθηκα… Δεν είναι εκλογές αυτές. Φεστιβάλ μουσικής είναι.
Κάθε πλατεία και καημός
κάθε καημός και πόνος…
Μία φορά και ένα καιρό, σε μια χώρα της Αφρικανικής ηπείρου, είχανε έναν υπουργό οικονομίας που τον λέγανε τιμητικά, «Σκούφο Αλόγου».
Κάποτε νόμιζα ότι ο Καραμανλής ο Junior, είχε λαγοπόδαρο για μπρελόκ και του ερχότανε όλα δεξιά.
Οι κυριακάτικες Παραφωνιάδες ΑΝΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ…
Γιατί εγώ πέρασα την μέρα μου πανηγυρίζοντας
Ένταξη γύρισες. Και τι κατάλαβες;
Βαρέθηκες τις οργανωμένες παραλίες με το σκουπιδαριό, τις χαλασμένες ντουζιέρες και το πιτσιρίκι δίπλα σου να φωνάζει κλαίγοντας,
(η φωτογραφία άσχετη αλλά την προτιμώ από το να βάλω την δική σου)
«μπαμπά πέταξα λάσπες στο κεφάλι του κυρίου και με χτύπησεεεε» και εσύ από την ζαλάδα να αναρωτιέσαι, αν το παιδί είναι δικό σου ή είσαι ο κύριος με την άμμο στη μούρη που μόλις το χαστούκισε.
Τρέμω στην ιδέα ότι αύριο, θα ξυπνήσω το πρωί να πάω στο γραφείο και θα έχεις επιστρέψει.
Μην το πάρεις προσωπικά. Δεν έχω κάτι μαζί σου. Απλά ήταν τόσο όμορφη η εβδομάδα που μας πέρασε, χωρίς εσένα στην Αθήνα.
Κάθε μέρα που περνάει νιώθω ότι η Αθήνα, στραγγίζει περισσότερο από τους μόνιμους κατοίκους της.
Έμεινα πια, εγώ και δυο-τρεις άλλοι, που διεστραμμένα επιμένουμε ότι ο Αύγουστος δεν είναι για διακοπές.