Archive for the ‘Για σένα..’ Category
Κάθε φορά που λαμβάνω ένα mail με άγνωστο αποστολέα νιώθω σαν μικρό παιδί που περιμένει το δώρο του.
Σήμερα παραμονή Πρωτοχρονιάς, θα ήθελα να δωρίσω εγώ,
στη μικρή μου φίλη, από μια επαρχιακή πόλη της Μακεδονίας,
την δημοσίευση του εμαιλ που μου έστειλε πριν λίγες εβδομάδες.
Η Αναστασία είναι μαθήτρια της πρώτης λυκείου (!!!) σε μουσικό λύκειο και κατά την γνώμη μου σκέφτεται και γράφει τόσο όμορφα που κάποια στιγμή θα είναι τιμή μας να την έχουμε στην μπλογκοπαρέα μας.
Άλλαξε η μέρα,
Λατρεύω την στιγμή που το ρολόι θα δείξει δώδεκα και κάτι.
Είναι μια δική μου ιεροτελεστία,
ένα μυστικό που μόνο αγαπημένοι μου άνθρωποι γνωρίζουν,
είναι το… κουμπί μου.
… (συνεχίζεται)
Μόνο η λύπησή σου με αδικεί.
To be, or not to be
William Shakespeare
[Hamlet]
To be, or not to be: that is the question:
Διαβάστε τη συνέχεια »
Γιατί ο Θάνατος με την ζωή συνδέεται;
Γιατί ο πόνος δένει πάντα με ηδονή;
Γιατί η ανάμνηση ποτέ …
…Ναι, δεν συγχέεται;
Γιατί το όνειρο δεν έχει μια αρχή;
Σε μια σκοτεινή γωνιά, κρυμμένη, εδώ και χρόνια βρίσκεσαι.
Ακούω τους θορύβους σου, αχνούς την ώρα που πέφτω να αποκοιμηθώ
Δεν τους διάβασα, δεν μπορούσα την πηγή τους να ταυτίσω
Και συνέχιζες στις σκιές να κρύβεσαι
Μια μέρα ήρθες δίπλα μου, δεν σε αναγνώρισα και με προσπέρασες
Δεν υπάρχουν δύσκολες ημέρες για μένα.
Τα έχω δει όλα, τα έχω κάνει όλα, τα έχω αντιμετωπίσει όλα…
Όμως ομολογώ ότι υπάρχουν δύσκολες νύχτες.
Η σημερινή ήταν μία από αυτές…
Το φιλί που μου έδωσες
Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
Λένε ότι οι άντρες έχουν μεταξύ των άλλων το ελάττωμα να μην θυμούνται γενέθλια, επετείους,ονομαστικές εορτές και άλλες σημαντικές ημερομηνίες.
Αν είναι αλήθεια τότε ΝΑΙ είμαι άντρας, με σφραγίδα και βουλοκέρι.