Μισθός συνδικαλιστή της Εθνικής τράπεζας

Κάποια στιγμή ένας φίλος μου περιέγραψε την εξής σκηνή.

Αυτός περιμένει έξω από το πολυτελές γραφείο προέδρου κορυφαίου συνδικαλιστικού οργάνου για ώρες μέχρι να τον συναντήσει.

Κάποια στιγμή εμφανίζεται η γραμματέας και μπαίνει μέσα βλέποντας τον κύριο τάδε με ένα πούρο στο στόμα και τα πόδια πάνω στο γραφείο.

Δεν θα σας πω την συνέχεια, δεν έχει σημασία.

Σημασία έχει ότι οι εργατοπατέρες που εκπροσωπούν υποτίθεται τον λαό, τους εργαζομένους, όλους εμάς έχουν πάψει εδώ και δεκαετίες να είναι εχθροί του συστήματος και έχουν απορροφηθεί από αυτό.

Αν πραγματικά δεν με πιστεύετε, αναρωτηθείτε τι διαβάζετε σε αυτή την καταχώρηση…

Και αυτό προφανώς είναι ένα από τα διοικητικά συμβούλια στα οποία συμμετέχουν συνδικαλιστές.

Βλέπετε προφανώς είναι πιο έξυπνοι από εσάς…

Και αναρωτιέμαι, ΓΙΑΤΙ τους ανεχόμαστε;

Γιατί πιστεύουμε ότι οι απεργίες που ανακοινώνουν έχουν σαν στόχο να κερδίσουμε εμείς και όχι αυτοί;

Γιατί όταν βαρεθούν, τους δίνουμε προαγωγή σε βουλευτές και υπουργούς;

Γιατί;


  1. Εμ στο έλεγα εγώ! Γινε συνδικαλιστής! Κοίτα πόσα θα έπερνες σαν εργατοπα-τέρας! ;)p
    φιλιά




Σχολιάστε