Κίνημα διαμαρτυρίας ή δύναμη αλλαγής;

Αγαπητέ  Παράφωνε

Διάβασα με ενδιαφέρον τις 2 επιστολές που αναδημοσίευσες (α,β)και τόλμησα να στείλω και εγώ την δική μου.

Την στιγμή που γράφω αυτή το κείμενο, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων βρίσκονται έξω από την Βουλή γιουχάροντας.

Ακούγονται συνθήματα ενάντια στους πολιτικούς, ενάντια στο μνημόνιο, ενάντια στο ΔΝΤ, ενάντια σε οτιδήποτε μοιάζει να ευθύνεται για την κατάντια μας.

Εδώ και 5 ημέρες αυτό είναι το κλίμα και ομολογώ ότι νιώθω όμορφα για το ότι αποφασίσαμε να βγούμε από τα σπίτια μας και να γίνουμε μια μεγάλη παρέα, ένα τεράστιο πηγαδάκι όπου παραμερίσαμε όσα μας χωρίζουν και αναζητήσαμε κάποια πράγματα που ίσως μας ενώνουν.

Θα περίμενε κανείς ότι οι πολιτικοί μας ή τέλος πάντων όσοι τα συμφέροντα τους θίγονται από την παρουσία χιλιάδων πολιτών στο Σύνταγμα, θα τρόμαζαν.

Φοβάμαι όμως ότι προς το παρόν δεν ανησυχούν.

Αντίθετα, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι αυτή η άναρχη και χαοτική διαμαρτυρία είναι ένας καλός τρόπος να εκτονωθεί η ένταση που οι πολίτες κρύβουν μέσα τους. Θεωρούν πως έχει ανοίξει μια βαλβίδα ασφαλείας σαν αυτή που έχουν οι χύτρες ταχύτητας  και ο ατμός που απελευθερώνεται εξασφαλίζει την ασφαλή λειτουργία του συστήματος.

Οι προβλέψεις είναι ότι η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε μια  «σχεδόν εντυπωσιακή κίνηση» όπως για παράδειγμα θα αποπέμψει 2-3 υπουργούς και βάζοντας ίσως στην θέση τους ανθρώπους που δεν έχουν εμφανή σχέση με το ΠΑΣΟΚ, την πολιτική και το κατεστημένο θα κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο.

Μετά η κυβέρνηση αλλά και η αντιπολίτευση θα προσπαθήσουν να δείξουν κατανόηση στους αγανακτισμένους και ειλικρινά περιμένω ότι σύντομα θα δούμε πολιτικούς στις συνελεύσεις του Συντάγματος. Δεν μπορώ να προβλέψω με ακρίβεια τις αντιδράσεις,  αλλά αν συνεχίσουμε έτσι, είμαι σίγουρος ότι αργά η γρήγορα με κάποιο τρόπο οι αγανακτισμένοι θα επιστρέψουν σπίτι, χωρίς να έχουμε πετύχει κάτι ουσιαστικό.

Ίσως βέβαια να βρεθούν και άλλοι τρόποι διάλυσης των αντιδράσεων μας ή αλλοίωσης των μηνυμάτων που θέλουμε να δώσουμε.

Δεν είναι απίθανο να διαβρωθεί το κίνημα από κόμματα ή ακραίες πεποιθήσεις, απομακρύνοντας τους ανένταχτους πολίτες που είναι και η δύναμη των κινητοποιήσεων.

Όμως η αποδυνάμωση δεν είναι μονόδρομος. Αντίθετα υπάρχει μια τόσο προφανής λύση που ίσως την υποτιμούμε.

ΑΝ όλοι όσοι βρίσκονται με το σώμα ή το μυαλό τους στο Σύνταγμα επιλέξουν να συγκεκριμενοποιήσουν τα αιτήματά τους. Τότε πως θα αντιδράσουν όλοι όσοι μας αγανάκτησαν;

ΑΝ μάλιστα διαλέξουμε ένα μας αίτημα και απαιτήσουμε να γίνει δεκτό, τότε ποιος θα τολμήσει να εναντιωθεί;

ΑΝ 50.000 άνθρωποι σταματήσουν απλά να γιουχάρουν εναντίων των πάντων και απαιτήσουν για παράδειγμα, τον έλεγχο του πόθεν έσχες όλων όσων έχουν περάσει από υπουργείο τα τελευταία 30 χρόνια, ή την άμεση κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας ή έστω την άμεση μείωση κατά 70% της βουλευτικής αποζημίωσης τότε πιστέψτε με το σύστημα θα αρχίσει να παγώνει.

ΑΝ δηλώσουμε ότι θα μείνουμε έξω από την βουλή μέχρι ένα λογικό και κοινά αποδεκτό αίτημά μας  ικανοποιηθεί τότε δεν έχουν τρόπο να αμυνθούν.

Η δημοσιότητα σε όλο τον κόσμο θα τους γελοιοποιήσει, η πίεση θα γίνει τεράστια τόσο μέσα όσο και έξω από την χώρα και θα αναγκαστούν να κάνουν τον επόμενο βήμα.

Και τότε «οι αγανακτισμένοι» από κίνημα διαμαρτυρίας θα μετατραπούν σε ήρεμη δύναμη αλλαγής του κατεστημένου.

Ξέρω ότι σας φαίνεται απλοϊκό όμως αν συνεχίσουμε απλά να γκρινιάζουμε για τα πάντα τίποτα προφανώς δεν πρόκειται να αλλάξει πραγματικά.

Αντίθετα αν ζητήσουμε κάτι χειροπιαστό και επιμείνουμε μέχρι να μας το δώσουν τότε θα δείξουμε σε όλο τον κόσμο ότι οι Έλληνες  όχι μόνο ξύπνησαν αλλά και θυμήθηκαν τον τρόπο επιβάλουν τα όνειρά τους…

Σκεφθείτε την πρόταση μου και αν σας αρέσει απλά μεταδώστε την…

Σας ευχαριστώ για την φιλοξενία, σας περιμένω στο Σύνταγμα…


  1. Kαλημέρα σου, «αργά η γρήγορα με κάποιο τρόπο οι αγανακτισμένοι θα επιστρέψουμε σπίτι μας χωρίς να έχουμε πετύχει κάτι ουσιαστικό» πόσο το φοβάμαι αυτό. Ομως είμαι και πιό αισιόδοξη έτσι εδώ και καιρό ονειρεύομαι «τον έλεγχο του πόθεν έσχες όλων όσων έχουν περάσει από υπουργείο τα τελευταία 30 χρόνια» και δεν σταματάω εκεί. Ονειρεύομαι την κατάσχεση όποιων περιουσιακών στοιχείων έχουν αφήσει ακόμα στην Ελλάδα όλοι αυτοί έστω κι αν είναι στο όνομα μελών 1ου, 2ου και 3ου βαθμού συγγενών.

    Καλοκαίρι είναι, δεν είναι ανάγκη να πάμε στα σπίτια μας. Μπορούμε να μείνουμε ΕΚΕΙ. Μπλοκάροντας όλη την Βασ. Σοφίας, όλη την Σταδίου….παντού. Κάτι θα γίνει τότε.

    Κανείς δεν μου απαγορεύει να ονειρεύομαι.

  2. Το νόημα του κειμένου είναι ότι δεν χρειάζεται να πάμε σπίτι μας.
    Είναι προφανές ότι αν θέσουμε δεκάδες στόχους ή ακόμη χειρότερο αν δεν θέσουμε στόχους τότε κάποια στιγμή θα ξεφουσκώσει το κίνημα ή απλά θα νιώσει δικαιωμένο από εξελίξεις όπως οι εκλογές, η αλλαγή του κυβερνητικού σχήματος, ή η συναίνεση που ίσως επιτευχθεί ανάμεσα στα κόμματα.
    Αν όμως βάλουμε ΕΝΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΣΤΟΧΟ τότε θα τον πετύχουμε και μετά δυναμωμένοι από την νίκη μας δύσκολα θα μας σταματήσουν στο να αλλάξουμε τα πράγματα.
    Η αλλαγή είναι μια σκάλα που για να την ανεβούμε πρέπει να σκαρφαλώσουμε βήμα-βήμα, δεν είναι ασανσέρ που από το υπόγειο θα μας στείλει στο ρετιρέ.

  3. – Τι ωρα ειναι?
    – Αργα…μιση … Ωρα Να ξεκουμπιστουνε απο τη χωρα τα λαμογια… ( αφου αφησουν στο παγκαρι τα κλεμμενα) …
    Σου κανει αυτο σαν αρχικος στοχος καλε μου Παραφωνε?
    Καλη…νυχτα… ( Καλημερα μαλλον)




Σχολιάστε